Şükür Olsun İnanıyorum.

İyi ki sana inanıyorum

İyi ki dünyamda sen varsın

Çaresizliğimde umudum

Mazlumluğumda dayanağım

Haksızlığımda adaletim

Uykumda ahiretim

Uyanıklığımda servetim

Sensin.

İçimde riya da olsa

Biliyorsun ki seviyorum

Hayatımın her anını

Her saniye ve zamanını

Düzenleyen sensin

Sen neyle diyorsan öyledir elbet

Sen ne diyorsan ona da evet

Çünkü her şey sensin

Senden başka kul kime gitsin

Bunu biliyorum

Ama gönül ferman dinlemiyor

Bunu bilmezden geliyor

Bir orada bir burada

Gezinip duruyor

Sonra yuvasız kuşlar gibi

Rahman inancına tünüyor.

Sana yöneldim

Dizlerimin üstünde

Önüne oturdum

Boynumu büktüm

Yumdum gözlerimi

Mıhlandım  sessizce

Kimselere  duyurmadan

Sana  yöneldi gönlüm.

Duygu seline kapıldım

Dost göründü bana ölüm

Tarifi olmayan hazla

Huzura gizlendim

Öyle bir arzu duydum ki sana

Önündeyken bile özledim.

Sana gelmek,

Anmak geldi içimden

Bir ışık geldi senden

İnçeydi sicimden.

Taşan  duygularla

Kabıma sığamadım

Coştukça coştum

Mutluluktan uçtum

Çığlıklar attım suskunca

Çocuklar gibi şenlendim

Hareketsizce gönülden

Oraya buraya koştum

Dışardan görenler

Anlayamazdı ne yaptığımı

Adeta donmuştum

Sanki ben ölmüştüm.

Seninle olduğumu

Bilmesinler kimseler

Ne  yaptığımı

Görmesinler istedim

Oturdum dizimin üstüne

Yumdum gözlerimi

Sessizce  sana koştum

Kimseler  hissetmeden

Adını anayım dedim

Seni hatırlayayım dedim

Gönül bağı  kurayım dedim.

Açıldı önüme bir kanal

O da ne ? bir de sandal

Kendimi atıverdim

Bu  parlayan nehire

Bazen yüzüyor

Bazen biniyor

Uçtukça uçuyorum

Öyle hızlı gidiyorum ki

Yıldızlar, galeksiler

Uzay önümde diz çöküyor

Sonsuzluk  altımdan kaydı

Sanki  bitiyor.

Önünde suskunca dururken

İsyan eden ben duygumu

Birazcık sustururken

İçime düşen bir pırıltı

Neler yaşattı neler

Seni anmak ne güzel

Bulmaksa ondan güzel

Bu anı  tatmayanlar

Ne bilsinler

Hissettiklerimi

Bir bilseler.

Bilinmezler yumağı

Tabi ki sana muhtacım

Tabi ki sensiz acım

Her şey sana muhtaç

Sensiz hiçbir şey olmaz

Karşılanır mı  sensiz ihtiyaç

Her şey sendendir

Görünen tüm gerçek sensin

Var olanlar gölgendir.

Yaratılanlar

Gelip ve gidenlerdir

Bu böyle gelmiştir

Böyle de sürecektir.

Bunlar bir, bir sayılsa

Tabiiler sonsuza kadar devam eder

Bu sayılar ne tükenir ne biter

Bütün rahmet  yolları sana gider.

Neyle  ifade edeyim

Neyle anlatayım

Hangi kelimeyle

Hangi dille  anlatılırsın

Hangi kitaba sığar

Hangi beyinle anlaşılırsın.

İşte tıkandım kaldım

İfadelerim çözüldü

Aczim göründü

Beynim büzüldü

Nasıl anlatayım seni

Söyleyeceklerim, görünenler

Herkesçe bilinenler

Esası, bilinmeyenler,

Denklemler,

Sırlar,

Rahmetler,

Gazaplar,

Sende değil mi?

Senin yanında

Ben kimim?

Seni anlamak neyime

Seni  yeterince

Anlamadan anlatmak

Yan yana  konur mu?

Bu SEN anlamına gelir mi?

Bu nasıl kıyas götürür?

Hangi örnek bunu anlatabilir?

Hangi bilim çözebilir?

Bunların, olabilirliği

Düşünülmeyecek şeyler mi?

Sen sensin.

Öyle bir sensin ki;

Bilinen ve bilinmeyenlerin

Muhtaç olduğu

Yaratıkların rahmetle dolduğu

Tüm alemlerin tek nefes soluduğu

Düşüncede zirveye ulaşan

Birleşen bütün beyinlerin,

Sırrını anlayamadığı

Milyonlarca yıldan beri

Ortaya koyamadığı

Bilindiği sanılıp da

Bilinmezler yumağı

Sırlar  kapısısın

Bu gerçeği görenler

Senin kapından başka

Nereye yüz sürsün

Kimden ne istesin

Bütün asıl sanılanların

Seraptan başka

Bir şey olmadığını bilenler

Gölgeler ardındaki gerçeği

Sebep ardındaki iradeyi

En küçük sapmanın olmadığı

Bu müthiş dengelerin  unsuru

İçinde yaşayanı şahit olanı

Bulamazsa hiçbir şeyde kusuru

Daha ne yapsın

Kendi kendini mi aldatsın

Olanları görmesin

Karanlıkta ki boşluğumu biçsin

Yaratan ve rızıklandıran

Her doğru ve yanlışın

İp uçların verensin

Kul kime gitsin

Kime diz çöküp

Kimden af dilesin

Ruhunu yıkamak için

                                          Kime göz yaşı döksün 

Bende yolcuyum

Çocukluktan kurtulup

Gençliğe adım attım

Kendimi hayatın içinde

Heyecan ile attım.

Düştüm bir tufan ortasına

Hep sürüklenip durdum

Ne olacağını bilmiyordum

Artık başım değdi taşa

Gerçeği görmem için

Ömrüm gitmesin  boşa

Zamanında dinlemedi sözümü

Bana isyan eden ayaklarım

Ta ki ağrılar başladı

Yaşlandı organlarım.

Anladım   ama, ne anlayış

Sonra başladı hakka yakarış.

Yönüm değişince her şey değişti

Yolum başka alemlerle birleşti.

Sendedir  tüm isteklerim

Çözülür kapında düğümlerim

Kırılan umutlarım onmayınca

Gerçeğe yol bulmayınca

Çaresizliğimi anladım

Son kapıya yöneldim.

Çünkü  muhtacım

Sensiz hiç bitmeyecek sancım

Yeniden yeşermek isteyen güller

Elbet ona yönelirler.

Sevgide  buluşur sevenler

Anlama yeteneği olmayan bende

Aradığımın hepsi sende

İşte bütün mesele burada

Önce kendine bak

Gerçeği gör bre ahmak

Kendi kendini çözebilir misin

Fizik ve ruhun hangi noktada

Birleştiğini görebilir misin?

Biliyorum sanıp biriktirdiklerin

Düşünüp  hayal ettiklerin

Nereye yerleşir.?

Bir parmağının oynaması

Yüzünün tebessümü

Ufacık bir hareketin

Nereden alır bu emri

Vücudun beynine nasıl  tabii durur

Her dediğini yapar kul köle  olur

Önce bunu keşfet ve tanı

Bildiklerinin yanında

Nice bilinmezlerin olacak

Beynin, cevabını bulamadığın

Binlerce soruyla dolacak.

Karşılıksız  kalan her sorunun

Cevabının olduğu yere gidersin

Hem gidersin hem de

Kendince bir şeyler üretirsin

Bu kafayla bu yollarda

Neyi bulmayı ümit edersin?

Seni yaratana teslim olmayı

Artık  bilmelisin.

Nisan 2002

Hep Bu Ses

Bu ses bir tür feryat gibi

Ta içimdeki bir özlemin

Dışa yansıyan nidası

Hissedip ifade edemediğim

Ruhumun  derinliklerine

Küllendiğini  sandığım

O halimi canlı tutan

Beni çok duygulandıran

Üzerimdeki ölü toprağını atıp

Ayağa  kaldıran

Bu ses.

İçimi kıpır, kıpır eden

Tutsak gönlüme

Özgürlük şarkıları gibi

Esintiler veren

Ruhumda  gezinen

Kabus bulutlarını üfleyip

Hüzün çemberini

Alıp götüren

Bu ses

Gerçeğin önündeki

Serabı kaldıran

Umutsuzluğa düşenleri

Ümide bandıran

Yok olmaya yüz tutmuş

Nice, nice hissiyatları

Yeniden canlandıran

Hiçbir ilhamdan etkilenmeyen

Köhnemiş   ruhlara

Sağırlaşmış kulaklara

Işığın bile ulaşamadığı

Zifiri karanlıklara

Aydınlanamayan barınaklara

En zayıf canlılara,

Kurda kuşlara

Selam veren

Bu ses..

İpekten yumuşak tatlı bir hazla

Bazen coşkulu bazen da nazla

Her mahluka, her duyguya

Suçluya suçsuza

İhtiyaç duymadan yargıya

Ulaşıp, içini sarar

Bütünüyle kucaklar

Karanlıkları ve kirlilikleri

Yağmur suları gibi yıkar

Hisseden yüreği pak eder

Bu ses

Gece başka seslenir

Gündüzün başka

Kimine hiç duyurmazken

Kimini getirir aşka

Uyanış başlarken sedasında

Ayrı alemlere taşır

Dinleyenlerini her defasında

Herkeze bir şeyler tattırmasa da

Bir noktayı hatırlatır.

Bu ses

Sandığımın tersine

Beni hayalden gerçeğe

Sessizce yönlendirir

Tatmadığım duyguları

Hissetmediğim coşkuları

İçimdeki görünmez kuytuları

Yavaşça aydınlatır.

Seraptan uzaklaştırıp

Öze  yaklaştırır.

Ne hikmettir bilemem

Hem de  ağlatır.

Bu ses

Güneş doğmadan

Uyanmadan insanlar

Estiğinde fecrin o sihirli esintileri

Delip geçer her türlü engelleri

Camı, tülü, perdeleri,

Kas katı kalpleri

Daha nice, nice yerleri.

Kuşların en tatlı şarkılarıyla

Derin bir sessizliğin

Bozulmaya başladığı an

Buğulu bir görüntünün

Boşlukları doldurduğu zaman

Bu nidanın yankısı

Yayılmaya başlar

Görünen ve görünmeyenler

Musiki banyosu yapar.

Gece son demini bırakıp giderken

O sesi duyar uykudan uyanırım

Oturur bağdaş kurar

Bulutlar alemine yolculuğa çıkarım.

İçim tir tir, titrerken

Bakışlarım mıhlanır

Vuslata ulaşmış coşkuyla

Sonsuzluğa bakarım

Çağrı bitinceye kadar

Kanatlıymışım gibi uçarım.

Derinliğe süzülen nağmelerin

Dalga, dalga akışında

Anlayamadığım çok şeyler yaşarım

Hep Bu Ses 2

Allahın adıyla başlayan

Bu muhteşem çağrıyı

Doyumsuz bir aç gibi

Kulaklarıma doldurmak

Ruhuma kazımak

Dağa taşa yazmak

Gelir içimden

Bu sesi özgürce duymanın

Hep özlemini duyarım

Sahtesiz riyasız bir alemin

Hayalini kurarım

Kimseye duyurmadan

Ben içime ağlarım

Öğle sıcağının zirvesinde

İkindinin  serin gölgesinde

Yorgun gün son demine

Veda rengine büründüğünde

Alacakaranlığın lacivertleştiğinde

Ötelerin esrarlı ışıkları arasında

Göklerin o sihirli sesleri

Nazla gelip içime akar

Her defasında sinemi

Daha bir  başka yakar

Gözlerimden gönlüme

Sım sıcacık manalar akar.

Beni bir şeye yöneltir

Yüzümü yerlere sürmeye

Gizlilikler yurdu  içimi

Sahibine dökmeye.

Zahiren birileriyle bir anlamda

Aynı mekanda bulunuyor,

Onlarla bir şeyler paylaşıyor olsam da

Niyet ve nazarımın farklılığı

Aynı yerden, ayrı alemlere taşır

Bir gözüm dünyadayken

Bir gözüm ukbaya karışır

Dünyevi  arzular zayıflarken

Uhrevi istekler zirveye ulaşır.

İçimi  olabildiğine

Genişlemiş hissederim

Namazgahın başında biter

Kendimi buraya  resmederim.

Bu sesi duyduğum  zaman

Hezeyanıma küserim.

Bu duyum bir deniz

Bense içinde bir balık

Onu içime çektikçe çekiyorum

Kimi zaman canlı kimi alık

Sürekli bunu tekrar ediyor

Onda buluyorum sağlık

Sonsuza kadar tekrarında

Göremiyorum fenalık

İstiyorum ki yeniden yaratılışta

Bu sesle mantar gibi biteyim

Bununla nasıl gidiyorsak

Dönüşte bununla geleyim

Ne zaman bu çağrıya uysam

Ufkumda bir büyü oluşur

Zaman ve mekan ötesine

Sihirli alemlere uçarım

Yaratana emanet olmanın

Hazzına  koşarım.

Kaselerle kevseri yudumlar

Her anımda  şifalar içerim.

Bu halde bin asır kalmak

Geçse de gönlümden

Verilen  ömrümü yaşar göçerim.

İşte İnsan

İnsan bir güne benziyor

Gündüzü yaşadığı gerçek

Gecesi onun örtüsü

Bir iki nesil söylenirken türküsü

Sonra unutulur gerisi

Ağlatarak göçüp gider

Ağlayarak geldiği dünyaya

Doğuşta ezanı dinlerken

Gidişte hasrettir salaya

İnsan bu

Anlaşılması zor

anlatımı kolay

Her anı başka bir olay

Bazen bir damla yaşta

Bazen oyunda halay

Bazen bir yolculukta

Bazen gizemli karanlıkta

Bazen bir sözde

Güzel bakan bir gözde

Farklı ortamlarda

Duygu alemine salınanlar

Dostlarını hatırlarlar

Etkilendiğinde bir şeyden

Bir ah çeker içinden

Kısaca paylaşır anıları

Güncele dalıverir peşinden

Bilinmez yarınlarım

Öyle meçhul ki şu geleceğim

Bilinmez yarın nereye gideceğim

Çıkmaz bir sokak gibi

Yaşanacak yıllarım

Çizemez kimse yarınları

Çözemez kimsecikler

Ondan uzak sorunları 

Geçmişe bakıyorum allak bullak

Bu mazinin geleceği ne ola ki;

Durup dinlensem alsam ki soluk

Bir fırtına geliyor bil ki.

Geleceğini hissetsem saadeti ki

Bir olumsuzluk bulacak belli ki

Bıraksam kendimi bir güzel ana

Yine bir üzüntü kalır sona  

                                                                                                           Evvelin esareti yetmezmiş gibi

Yarınlarda şimdiden kendine

Tabii olacak   köleler  arar

Herkesin vurduğuna vurur

Ne yüzüne bakarlar ne de sesine

Ne geçmişte  bir istikrar

Ne de geleceğe güven

Belirsizlikten  kaçmak için

Dikkati dağıtsam da  üstümden

Kurtuluşum yok benim

Hep yaptıklarım nafile

Eksilmiyor  başımdan  döven

Artık bu hayata küskünüm  ben

Yıldızların yalnızlığını gördükçe

unutuveririm her şeyi onları   seyrettikçe

Akşamın güzelliği mehtapta görünür

Onun ömrü de biter                                                                       Karanlıklar üzerine gittikçe

insan ömrü de öyle

tükeniverir bir gün

yıllar omuzlara bindikçe