Dizlerimin üstünde
Önüne oturdum
Boynumu büktüm
Yumdum gözlerimi
Mıhlandım sessizce
Kimselere duyurmadan
Sana yöneldi gönlüm.
Duygu seline kapıldım
Dost göründü bana ölüm
Tarifi olmayan hazla
Huzura gizlendim
Öyle bir arzu duydum ki sana
Önündeyken bile özledim.
Sana gelmek,
Anmak geldi içimden
Bir ışık geldi senden
İnçeydi sicimden.
Taşan duygularla
Kabıma sığamadım
Coştukça coştum
Mutluluktan uçtum
Çığlıklar attım suskunca
Çocuklar gibi şenlendim
Hareketsizce gönülden
Oraya buraya koştum
Dışardan görenler
Anlayamazdı ne yaptığımı
Adeta donmuştum
Sanki ben ölmüştüm.
Seninle olduğumu
Bilmesinler kimseler
Ne yaptığımı
Görmesinler istedim
Oturdum dizimin üstüne
Yumdum gözlerimi
Sessizce sana koştum
Kimseler hissetmeden
Adını anayım dedim
Seni hatırlayayım dedim
Gönül bağı kurayım dedim.
Açıldı önüme bir kanal
O da ne ? bir de sandal
Kendimi atıverdim
Bu parlayan nehire
Bazen yüzüyor
Bazen biniyor
Uçtukça uçuyorum
Öyle hızlı gidiyorum ki
Yıldızlar, galeksiler
Uzay önümde diz çöküyor
Sonsuzluk altımdan kaydı
Sanki bitiyor.
Önünde suskunca dururken
İsyan eden ben duygumu
Birazcık sustururken
İçime düşen bir pırıltı
Neler yaşattı neler
Seni anmak ne güzel
Bulmaksa ondan güzel
Bu anı tatmayanlar
Ne bilsinler
Hissettiklerimi
Bir bilseler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder