Öyle meçhul ki şu geleceğim
Bilinmez yarın nereye gideceğim
Çıkmaz bir sokak gibi
Yaşanacak yıllarım
Çizemez kimse yarınları
Çözemez kimsecikler
Ondan uzak sorunları
Geçmişe bakıyorum allak bullak
Bu mazinin geleceği ne ola ki;
Durup dinlensem alsam ki soluk
Bir fırtına geliyor bil ki.
Geleceğini hissetsem saadeti ki
Bir olumsuzluk bulacak belli ki
Bıraksam kendimi bir güzel ana
Yine bir üzüntü kalır sona
Yarınlarda şimdiden kendine
Tabii olacak köleler arar
Herkesin vurduğuna vurur
Ne yüzüne bakarlar ne de sesine
Ne geçmişte bir istikrar
Ne de geleceğe güven
Belirsizlikten kaçmak için
Dikkati dağıtsam da üstümden
Kurtuluşum yok benim
Hep yaptıklarım nafile
Eksilmiyor başımdan döven
Artık bu hayata küskünüm ben
Yıldızların yalnızlığını gördükçe
unutuveririm her şeyi onları seyrettikçe
Akşamın güzelliği mehtapta görünür
Onun ömrü de biter Karanlıklar üzerine gittikçe
insan ömrü de öyle
tükeniverir bir gün
yıllar omuzlara bindikçe
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder