Hep Bu Ses

Bu ses bir tür feryat gibi

Ta içimdeki bir özlemin

Dışa yansıyan nidası

Hissedip ifade edemediğim

Ruhumun  derinliklerine

Küllendiğini  sandığım

O halimi canlı tutan

Beni çok duygulandıran

Üzerimdeki ölü toprağını atıp

Ayağa  kaldıran

Bu ses.

İçimi kıpır, kıpır eden

Tutsak gönlüme

Özgürlük şarkıları gibi

Esintiler veren

Ruhumda  gezinen

Kabus bulutlarını üfleyip

Hüzün çemberini

Alıp götüren

Bu ses

Gerçeğin önündeki

Serabı kaldıran

Umutsuzluğa düşenleri

Ümide bandıran

Yok olmaya yüz tutmuş

Nice, nice hissiyatları

Yeniden canlandıran

Hiçbir ilhamdan etkilenmeyen

Köhnemiş   ruhlara

Sağırlaşmış kulaklara

Işığın bile ulaşamadığı

Zifiri karanlıklara

Aydınlanamayan barınaklara

En zayıf canlılara,

Kurda kuşlara

Selam veren

Bu ses..

İpekten yumuşak tatlı bir hazla

Bazen coşkulu bazen da nazla

Her mahluka, her duyguya

Suçluya suçsuza

İhtiyaç duymadan yargıya

Ulaşıp, içini sarar

Bütünüyle kucaklar

Karanlıkları ve kirlilikleri

Yağmur suları gibi yıkar

Hisseden yüreği pak eder

Bu ses

Gece başka seslenir

Gündüzün başka

Kimine hiç duyurmazken

Kimini getirir aşka

Uyanış başlarken sedasında

Ayrı alemlere taşır

Dinleyenlerini her defasında

Herkeze bir şeyler tattırmasa da

Bir noktayı hatırlatır.

Bu ses

Sandığımın tersine

Beni hayalden gerçeğe

Sessizce yönlendirir

Tatmadığım duyguları

Hissetmediğim coşkuları

İçimdeki görünmez kuytuları

Yavaşça aydınlatır.

Seraptan uzaklaştırıp

Öze  yaklaştırır.

Ne hikmettir bilemem

Hem de  ağlatır.

Bu ses

Güneş doğmadan

Uyanmadan insanlar

Estiğinde fecrin o sihirli esintileri

Delip geçer her türlü engelleri

Camı, tülü, perdeleri,

Kas katı kalpleri

Daha nice, nice yerleri.

Kuşların en tatlı şarkılarıyla

Derin bir sessizliğin

Bozulmaya başladığı an

Buğulu bir görüntünün

Boşlukları doldurduğu zaman

Bu nidanın yankısı

Yayılmaya başlar

Görünen ve görünmeyenler

Musiki banyosu yapar.

Gece son demini bırakıp giderken

O sesi duyar uykudan uyanırım

Oturur bağdaş kurar

Bulutlar alemine yolculuğa çıkarım.

İçim tir tir, titrerken

Bakışlarım mıhlanır

Vuslata ulaşmış coşkuyla

Sonsuzluğa bakarım

Çağrı bitinceye kadar

Kanatlıymışım gibi uçarım.

Derinliğe süzülen nağmelerin

Dalga, dalga akışında

Anlayamadığım çok şeyler yaşarım